Suriye’de 61 yıllık Baas rejiminin çökmesinin akabinde Lazkiye vilayetindeki Bayırbucaklı Türkmenler, yıllar evvel rejim güçlerince alıkonulan 150’den fazla yakınının akıbetini öğrenmek istiyor.
Suriye Türkmen Meclisi Lider Yardımcısı Muhammed Kömürcü’nün AA muhabirine verdiği bilgiye nazaran rejim güçleri, Lazkiye’de 2011 ila 2014 yıllarında 150’den fazla Bayırbucak Türkmeni’ni alıkoydu.
Baas rejiminin 8 Aralık’ta çökmesiyle alıkonulan bu şahıslardan yalnızca biri özgür kalırken yakınlarını arayan Türkmen aileler, tutsakların konutlarına dönmesi umuduyla yaşıyor.
Lazkiye’de yıllardır haber almadıkları yakınlarının yolunu bekleyen Türkmen ailelerle görüştü.
23 yaşındaki Merve Hımeyş, 24 Ağustos 2013’te alıkonulan babasının Baas rejiminin düşmesinin akabinde konuta dönmediğini söyledi.
İmam olan babasının caminin kapısında alıkonulduğunu belirten Hımeyş, güvenlik güçlerinin soru sormak için götürdüğünü fakat sonrasında kendisinden haber alamadıklarını anlattı.
Hımeyş, olaydan 4 ay sonra mahpustan çıktığını söyleyen kişinin başşehir Şam’dan köye geldiğini, kendisini babasının gönderdiğini söylediğini aktardı.
Babasının durumunun uygun olduğu bildirisinden sonra kendisinden bir daha haber alamadıklarını kaydeden Hımeyş, babasına dair aldıkları tek bilginin Sednaya Hapishanesi’nde tutulduğu olduğunu belirtti.
Hımeyş, annesinin eşi hakkında haber almak için birçok defa Şam’a gittiğini hatta Adalet Bakanı’na bile ulaştığını lakin ne durumuna ne de yaşayıp yaşamadığına ait bilgi alabildiklerini söyledi.
Annesinin bir yıl evvel Şam’a gittiğinde bir subayın, babasının isminin bulunmadığını söylediğini aktaran Hımeyş, “Rejimin yıkılmasının akabinde babamın döneceği umudu oluştu.” dedi.
Hımeyş, toplumsal medyada hür kalanlara ait paylaşımların kendilerine umut verdiğini lisana getirerek “Hatta babamın isminin listede olduğu söylenmişti, herkes bizi arayıp soruyordu. Daha da umutlandık. Sevgiyi gördük, babam uygun biriydi, herkes onu severdi lakin dönmedi.” diye konuştu.
Küçük kardeşlerinin babalarını hatırlamadığını anlatan Hımeyş, yıllardır her bayramı kardeşleriyle babalarının yolunu gözleyerek geçirdiğini söz etti.
Hımeyş, “Annem bu eksikliği hissettirmemeye çalışsa da babamın yeri dolmuyor. İsmini her bayram duyduğumuzda içimize acı çökerdi.” diyerek duydukları hasreti anlattı.
“Bu periyot mezuniyetim var, onun da burada olmasını isterdim”
Babasız büyümenin güç olduğunu vurgulayan Hımeyş, “Babasız büyümek, dayanaksız büyümek demek. Babamın yolunu daima bekledim. Bu devir mezuniyetim var, onun da burada olmasını isterdim. Ortaokul ve lisedeki mezuniyetlerde onu çok bekledim. Başarılarımızı görmesini isterdim.” tabirlerini kullandı.
Hımeyş, babasının yokluğunda kardeşlerini büyütmenin sorumluluğunun kendisine düştüğüne, onlar için güçlü kalmaya çalıştığına dikkati çekerek, “Etrafımdaki beşerler etkilenmesin diye hislerimi daima gizledim.” dedi.
Sadece ailesinin değil tüm köy halkının babasının yokluğundan etkilendiğini lisana getiren Hımeyş, köylülerinin babasını özlediğini kaydetti.
Hımeyş, akıbetine dair hiçbir bilgiye ulaşamadıkları babasının bir mezarının bile olmadığını söyleyerek, “Babama çektirdiklerini (Esed rejimi) onlar da yaşasın. Şu an toplumsal medyada gördüğümüz azap yerlerini hayal bile edemezdik. İnşallah o da (Beşşar Esed) azap görür ve ölür.” halinde konuştu.
“Hatalı kim varsa hesap vermeli”
Tutsaklardan Cuma Muhammed Molla’nın yeğeni Raid Molla, şeker hastası amcasının 25 Haziran 2013’te kamyoneti ile mal taşıdığı sırada denetim noktasında alıkonulduğunu söyledi.
O günden bu yana amcasıyla bir daha bağlantı kuramadıklarını anlatan Molla, daima bir yerden bir yere nakledildiği tarafında haberler aldıklarını lakin kendisine ulaşamadıklarını kaydetti.
Molla, en son Sednaya’da olduğunu duydukları amcası hakkında rejimin düşmesiyle haber beklediklerini söyledi.
4 çocuğunun ve ailesinin geri kalanının Türkiye’ye gittiğini, kuzenlerinin üniversiteye başladığını belirten Molla, “Sevincimiz yarım kaldı. Ondan gelecek hoş haberle sevincimiz tamamlanacak.” dedi.
Molla, kuzenlerinin babasız yetiştiğini, babalarının yaşayıp yaşamadığını bile bilmediklerini lisana getirerek, amcasının yaşayıp yaşamadığını öğrenmek istediklerini tabir etti.
Adalet daveti yapan Molla, “Hatalı kim varsa hesap vermeli. Çocuklar babasız kaldı, bunun bir karşılığı olmalı.” değerlendirmesinde bulundu.
“Eğer eşim öldüyse muhakkak azaptan ötürü hayatını yitirmiştir”
Mart 2013’te eşi güvenlik güçlerince alıkonulan Abir Kara da iki çocuğuyla yıllardır eşinin yolunu gözlediğini anlattı.
Kara, işe gitmek üzere meskenden ayrıldıktan sonra bir daha eşinden haber alamadıklarını söyledi.
Yıllar sonra eşinin Şam’da tutulduğunu öğrenmesinin akabinde oraya gittiğini belirten Kara lakin bir sonuç alamadıklarını kaydetti.
Kara, iki çocuğunun, babasız büyümenin hüznüyle yaşadıklarını tabir ederek, “Çocuklar durumu biliyor. Daima babalarının neden tutuklandığını sorup sebebini öğrenmek isterlerdi, onlara durumu anlatmakta zorlanırdım. Çocuklar babalarının eksikliğinin acısıyla büyüdü lakin artık büyüdüler ve durumun farkındalar.” dedi.
“Eşimin mezarı bile yok”
Çocukları için sabırlı ve güçlü kalmaya çalıştığını lisana getiren Kara, “Rejiminin yıkılmasının akabinde eşimin dönmesini umut ettik lakin mahpustan çıkanların halini görünce ne kadar azap ve zulüm gördüklerini anladık. O an eşimin bu acıları yaşamaktansa ölmesini temenni ettim. Şayet eşim öldüyse muhakkak azaptan ötürü hayatını yitirmiştir. Bunu yaşatanları asla affetmeyeceğiz.” sözlerini kullandı.
“Hakkımı istiyorum, çocuklarımın hakkını istiyorum. Eşimin nerede olduğunu bilmek hakkım. Eşim nerede? Öldü mü? Ne oldu?” diyen acılı anne, içinde bulundukları durumu ve çaresizliklerini şöyle anlattı:
“Çocuklarım 11 yıl yoksulluk içinde babasız büyüdü, birçok şeyden yoksun kaldılar, çocukluklarını yaşayamadılar. Eşimin mezarı bile yok. Öldü mü, yaşıyor mu bilmiyoruz. Bize bir şey demediler, mevt dokümanı yahut cenazesini bile teslim etmediler. Çocuklarım mezarını ziyaret etmek istese nereye gidecekler?
|
Kızıl Goncalar kamera ardı: Cüneyd, Hasna, Sadi Hüdayi Güneş ve Müyesser konuştu!
|
|
Günün öne çıkan haberleri |